The paper was presented at symposium: "Growth and characterization of crystals" in UŚ Katowice, Poland 6-7.04.2000 and was printed in: "Prace ITME" at 2001.
Growth and Characterization of SrLaGa3O7 single crystals highly doped with Co
S.M. Kaczmarek, M. Berkowski, J. Fink-Finowicki, M. Kwaśny, M. Palczewska, S. Warchoł
Abstract
Cobalt doped SrLaGa3O7 single crystals have been grown by the Czochralski method in a pure nitrogen atmosphere and by a floating zone method with optical heating in air. Starting concentrations of Co in the melt were: 0.15, 0.3, 2 and 3 mol.% with respect to Ga by the Czochralski method whereas 2 and 4 mol.% by the floating zone method. Crystals with 20 mm diameter were pulled from a 40 mm diameter iridium crucible on <001> oriented seeds. Absorption and ESR spectra were analyzed with the aim of define of oxidation state and site of cobalt ions. It was stated that cobalt 2+ substitute octahedral sites, which is rather not expected result. 3+ state one can obtain by irradiation with g-rays, electrons, protons, annealing at oxidizing atmosphere or codoping with e.g. V5+.
Wzrost
i charakteryzacja monokryształów SrLaGa3O7 wysoko
domieszkowanych jonami kobaltu
S.M. Kaczmarek1, M. Berkowski2, J. Fink-Finowicki2, M. Kwaśny1, M. Palczewska3,
S. Warchoł4
1 – Institute of Optoelectronics MUT, Kaliskiego 2, 00-908 Warsaw, Poland
2
– Institute of Physics PAS, Al. Lotników
32/46, 02-668 Warsaw, Poland
3
– Institute of Electronic Materials Technology, Wólczyńska 133, 01-919
Warsaw, Poland
4
– Institute of Chemistry and Nuclear Technics, Dorodna 16, 05-950 Warsaw,
Poland
Streszczenie
Opisano
warunki otrzymania monokryształów SrLaGa3O7 metodą
Czochralskiego domieszkowanych kobaltem o koncentracji kobaltu w roztopie
0.15mol.%, 0.3mol.%, 2mol.% i 3mol.% w stosunku do galu. Przedstawiono wyniki
badań widm absorpcji i EPR tych kryształów pod kątem analizy stanu
walencyjnego domieszki i miejsca, gdzie podstawia się ona w sieci SrLaGa3O7.
Stwierdzono, że kobalt podstawia się w tym krysztale w postaci Co2+
w położeniach o symetrii oktaedrycznej. Walencyjność 3+ można uzyskać
poprzez naświetlanie kryształu kwantami gamma, elektronami, protonami i
wygrzewanie w atmosferze utleniającej oraz kodomieszkowanie np. V5+.
1. Wstęp
Kryształy SrLaGa3O7 (SLGO) należą do rodziny podwójnych galatów metali alkalicznych i ziem rzadkich. Jest to związek tetragonalny (grupa przestrzenna – P-421m, D32d) o strukturze gelenitu (Ca2Al2SiO7). Parametry komórki elementarnej SLGO są: a=0.8058 nm oraz c=0.5333 nm.
Kryształy gelenitów takich jak BaLaGa3O7 (BLGO) [1], SrLaGa3O7, SrGdGa3O7 (SGGO) były otrzymywane jako potencjalne matryce laserowe [2, 3]. Dla zastosowań laserowych domieszkowano je neodymem [4], prazeodymem [5] i chromem [6].
Wysoko domieszkowane (do 10 at.%) monokryształy SLGO:Nd3+ z powodzeniem wykorzystano jako matrycę laserową [4]. Z uwagi na znacząco duży, w porównaniu z kryształem Y3Al5O12:Nd, obszar występowania pojedynczego impulsu, laser SLGO:Nd może znaleźć, większe niż YAG: Nd3+, zastosowanie w laserowych układach znakowania [4]. Parametry lasera SLGO:Pr3+ są zdecydowanie gorsze (wyższa progowa energia generacji, mniejsza sprawność różniczkowa i mniejsze wartości energii wyjściowej) od YAG:Pr. Ponadto możliwe do wprowadzenia koncentracje Pr nie są zbyt wysokie (1at.%) [5].
Podobna sytuacja ma miejsce dla kryształu SLGO:Cr3+, czy SGGO:Cr4+gdzie maksymalna koncentracja domieszki (Cr3+) może osiągnąć zaledwie 0.15at.% [6].
Zainteresowanie kryształami domieszkowanymi jonami metali przejściowych związane jest z ich potencjalnym zastosowaniem jako materiałów dla laserów przestrajalnych jak również jako materiałów na pasywne modulatory. Kierując się sukcesem szafiru domieszkowanego jonami tytanu, cała uwaga została skierowana na trójwartościowy chrom zlokalizowany w słabym polu krystalicznym [7], czterowartościowy chrom [8], czterowartościowy wanad [9] oraz jony kobaltu [10].
W przypadku materiałów domieszkowanych Nd3+i Pr3+ domieszka podstawia się w krysztale SLGO w miejsce La3+, zaś w przypadku Cr3+, w miejsce Ga3+ (symetria tetraedryczna). Przy domieszkowaniu jonami metali przejściowych zastanawia bardzo mała koncentracja chromu, którą można wprowadzić do kryształu SLGO. Może to być związane z faktem, że chrom wchodzi do tego kryształu w postaci Cr3+ ale i Cr2+. Jak wynika z badań przeprowadzonych w pracy [6], chromu w stanie ładunkowym 2+ może być nawet 50% całkowitej ilości chromu wprowadzonego do kryształu. Takie jony jak V, Co mają silną tendencję do tworzenia mieszanych systemów walencyjnych (V3+, V4+; Co2+, Co3+) nawet wtedy, gdy wprowadza się pewną ilość jonów kompensujących ładunek w celu uzyskania stanu jednowalencyjnego [11]. W matrycach, które mają oktaedryczne i tetraedryczne miejsca w sieci gdzie mogą podstawiać się domieszki aktywne, np. w granatach, luminescencja jonów o symetrii oktaedrycznej jest reabsorbowana przez jony o symetrii tetraedrycznej. Ponadto luminescencja metali przejściowych czasami jest całkowicie gaszona w wielu matrycach [12], a mechanizm za to odpowiedzialny nie jest dotąd znany.
Celem pracy jest otrzymanie wysoko domieszkowanych kobaltem kryształów SLGO:Co, określenie ich właściwości optycznych (absorpcja, luminescencja), jak również określenie przy pomocy badań EPR oraz poprzez wygrzewanie i naświetlanie tych kryształów kwantami gamma i protonami, stopnia utlenienia jonów kobaltu.
2. Warunki eksperymentu
2.1. Warunki wzrostu
monokryształów SLGO: Co
Monokryształy SLGO:Co otrzymano metodą Czochralskiego w atmosferze azotu, zawierającej 1 obj. % tlenu. Stosowano tygiel irydowy o średnicy f = 40 mm. Kryształy otrzymywano na zarodkach zorientowanych wzdłuż kierunku <001> z prędkością wzrostu malejącą od 2.2 do 1 mm/h przy wzroście koncentracji kobaltu w roztopie.
Jako materiały wyjściowe do krystalizacji użyte zostały wysokiej czystości węglany SrCO3 (4N5) i tlenki La2O3 (5N), Ga2O3 (5N), Co3O4 (3N). Składy wyjściowe do krystalizacji obliczone zostały na podstawie znajomości składu topiącego się kongruentnie t. zn. Sr1.04La0.935Ga3.02O7-d, a koncentracje domieszki kobaltu w składzie wyjściowym określone w stosunku do galu wynosiły odpowiednio: 0.15% (P1), 0.3% (P2), 2% (P3) oraz 3 % mol. (P4). Uzyskano monokryształy o średnicy około f = 20 mm, i długościach do L = 60 mm w kolorze niebieskim tym ciemniejszym im wyższa była koncentracja domieszki. W krysztale o najwyższej koncentracji kobaltu zaobserwowano w obszarze rdzenia wytrącenie w postaci plamki o średnicy około 1 mm propagujące się wzdłuż kierunku wzrostu. Wytrąceń tego typu nie obserwowano w kryształach o niższych koncentracjach domieszki.
Rysunek 1 przedstawia zdjęcie monokryształu SLGO:Co o koncentracji jonów kobaltu 0.3 % mol.
2.2. Źródła naświetlań
Zastosowano źródło kwantów gamma 60Co (ICHTJ Warszawa) o wydajności 1.5 Gy/s, dawki od 104 do 105 Gy. Do naświetlania protonami wykorzystano cyklotron C-30 (IPJ Świerk). Średnia energia protonów wynosiła około 21 MeV a strumienie protonów zmieniały się do wartości 2*1014 protonów/cm2.
Rys. 1. Zdjęcie monokryształu Co:SLGO o koncentracji kobaltu równej 0.3 mol. %.
2.3 Badania spektroskopowe
Próbki monokryształów SLGO:Co domieszkowane Co o koncentracji 0.15mol.% (P1), 0.3mol.% (P2), 2mol.% (P3) i 3mol.% (P4), o wymiarach 7*7*1 mm cięto prostopadle do osi wzrostu w płaszczyźnie (111). Po polerowaniu optycznym obu stron próbek mierzono ich transmisję przed i po naświetleniu kwantami gamma i protonami przy pomocy spektrofotometru LAMBDA-900, firmy Perkin-Elmer. Następnie liczono absorpcję i dodatkową absorpcję, spowodowaną przez napromieniowanie, z następującej relacji:
(1)
gdzie: l – długość fali, d – grubość próbki, T1 i T2 – transmisje przed i po procesie naświetlenia, odpowiednio.
Widmo fluorescencji otrzymano przy pomocy źródeł laserowych 442, 530 i 630 nm..
2.4 Badania EPR
Próbki o rozmiarach 4*4*2 mm mierzono przy pomocy spektrometru BRUKER ESP-300 (pasmo X). Spektrometr wyposażony był w kriostat helowy typu ESR-900 Oxford Instruments. Linie EPR obserwowano przed i po naświetleniu próbek kwantami gamma dawką 105 Gy w zakresie temperatur od 6 to 15 K, moc mikrofalowa zmieniała się od 0,002 do 200 mW.
3.
Wyniki
Widma
absorpcyjne badanych kryształów P1...
P4 przedstawiono na rysunku 2. Krawędź absorpcji podstawowej tego kryształu
przypada na długość fali 255-295 nm, w zależności od koncentracji kobaltu.
Na rysunku tym widać wyraźnie przejścia w jonach kobaltu dla długości fal:
576nm, 641nm, 731nm, 1105nm, 1679nm oraz 1831nm. Z analizy diagramów
Tanabe-Sugano wynika, że trzy silne pasma absorpcji pomiędzy 500 i 800 nm mogą
być związane z jonem Co2+ (węzeł wysokopolowy) w otoczeniu
oktaedrycznym i odpowiadają przejściom pomiędzy stanami 2T1,
2T2 i 2T1 (Co2+)
lub 1A1®1T1
(Co3+ - 731nm). Jeśli chodzi o absorpcję 1500 - 2000 nm to może być
ona związana zarówno z jonem Co2+ jak i Co3+ w położeniu
oktaedrycznym (w obu przypadkach w
węzłach niskopolowych), i odpowiadać odpowiednio przejściom
4T1(F)®4T2(F)
(Co2+) albo 5T2®5E
(Co3+) [12]. Pasmo z maksimum dla 1105 nm jest to przejście spinowo zabronione
przejście 4T1®2T1 i 4T1®2T2. Przyjęcie wersji, że jony
domieszki znajdują się w otoczeniu tetraedrycznym, prowadzi do wniosku, że
zmierzone pasma absorpcji opisują stany o mieszanej wartościowości Co (2+ i
3+).
Rys. 2.
Absorpcja monokryształów: P1 – 0.15mol.% (1), P2 - 0.3mol.% (2), P3 –
2mol.% (3) oraz P4 –3mol.% (4)
Pobudzenie
kryształów SLGO:Co laserem o długości fali 630 nm daje podobny obraz –
brak świecenia jonów Co.
Rys. 3.
Absorpcja kryształu P2 przed (1) i po naświetleniu kwantami gamma (2) dawką
8.1*104 Gy oraz dodatkowa absorpcja (3).
Aby rozstrzygnąć wątpliwości związane z walencyjnością jonów
kobaltu w kryształach SLGO, poddano je kolejno naświetlaniom kwantami gamma,
protonami, a następnie wygrzewaniu w atmosferze powietrza i tlenu. Kwantami
gamma naświetlono kryształy P2 (dawka 8.1*104 Gy) i P3 (próbka
SLGCO3, dawka 105 Gy), zaś protonami naświetlono kryształ P3 (próbka
SLGCO1, dawka 2*1014 protonów/cm2). Próbkę SLGCO3
wygrzano najpierw w powietrzu, w temperaturze 1100oC przez okres 13
godzin, zaś obie SLGCO3 i SLGCO1 wygrzano ostatecznie w tlenie w temperaturze
1050oC również przez okres 13 godzin.
Rys. 4. Absorpcja (a) i dodatkowa absorpcja kryształu P3 (SLGCO3) po kolejno: naświetleniu kwantami gamma dawką 105 Gy (b), wygrzaniu w powietrzu w temperaturze 1100oC przez 13 godzin (c) oraz wygrzaniu w tlenie w temperaturze 1050oC również przez 13 godzin.
Rys. 5. Absorpcja (a) i dodatkowa absorpcja w krysztale P3 (SLGCO1) po naświetleniu protonami dawką 2*1014 protonów/cm2 (b) i po wygrzaniu w tlenie w temperaturze 1050oC przez 13 godzin (c)
Naświetlenie
kryształu P3 dawką 105 Gy ujawnia takie pasmo z maksimum dla ok.
1200 nm (rys. 4b). Ponadto na samej krawędzi absorpcji pojawia się centrum
barwne, przesuwające krawędź absorpcji w stronę fal długich. Nie jest to
przesunięcie rzeczywiste, lecz wynikłe z dokładności pomiarów transmisji
(0.001). Może ono być związane z efektem jonizacji jonów tlenu otaczających
jon Ga3+, który wychwytując zjonizowany elektron przyjmuje wartościowość
2+ [13].
Rysunek
4 przedstawia również dodatkowe pasma absorpcji tego kryształu (SLGCO3) po
kolejnym wygrzaniu go najpierw w powietrzu, a potem w tlenie. Widać te same
pasma dodatkowej absorpcji świadczące o ubywaniu kolejnych centrów Co2+
i pojawianiu się Co3+.
Jak
widać z podjętych prób zmiany walencyjności (naświetlania, wygrzewania)
trudno uzyskać całkowitą wymianę jonów Co2+ na Co3+.
Nie mniej jednak każda próba wykazuje kolejny efekt zmiany walencyjności w
postaci pasm dodatkowej absorpcji (ujemnych) pojawiających się w obszarach
widma absorpcji charakterystycznych dla przejść elektronowych w jonach kobaltu
2+.
Na
rysunku 5 pokazano absorpcję i dodatkową absorpcję kryształu P3 (SLGCO1) naświetlonego
protonami, następnie wygrzanego w tlenie przez okres 13 godzin. Jak widać również
tutaj widać zmianę walencyjności jonów Co2+ na Co3+ w
kolejnych próbach, zmianę, podkreślmy to, dokonującą się konsekwentnie w
jedną stronę.
Porównując rysunki 4d i 5c widać, że naświetlenie protonami spowodowało jeszcze inne defekty kryształu SLGO:Co poza jonizacją domieszki aktywnej i rekombinacją Ga3+. Z innych badań autora wynika, że dla tej dawki należy spodziewać się wystąpienia w naświetlonym krysztale defektów typu Frenkla [13].
Przeprowadzone eksperymenty naświetlania kryształów SLGO:Co kwantami gamma, protonami i ich wygrzewania w atmosferze utleniającej wykazały, że dominującym procesem zmiany walencyjności jonów kobaltu jest ich jonizacja. Koncentrację jonów Co3+ można ocenić (na podstawie zmiany intensywności pasm jonów Co2+) na około 1mol.%. Tak więc przed tymi procesami, bezpośrednio po wzroście, kryształy te wykazywały obecność jednego tylko rodzaju domieszki, Co2+. Kształt pasm absorpcji, jaki uzyskaliśmy dla próbek SLGCO1 i SLGCO3, zawierających jony Co2+ i Co3+ jest bardzo podobny do kształtu pasm absorpcji jonów Co2+ i Co3+ w szkle Li2B4O7, które otrzymano w atmosferze powietrza.
3.2. Badania EPR
Przeprowadzono badania dwóch spośród czterech typów kryształów SLGO:Co P2 i P3. Rysunek 6 przedstawia widmo EPR kryształów P1 i P3 w kierunkach równoległym do pola magnetycznego (a ) oraz prostopadłym do pola magnetycznego (b).
a) b)
Rys. 6. Widmo EPR monokryształów P1 oraz P3, pole magnetyczne równoległe do osi c (a) i prostopadłe (b) dla temperatury około 12.5K
Rys. 7. Zależności kątowe widma EPR monokryształu SLGO:Co (0.15at.%) dla dwóch orientacji pola magnetycznego
W przedstawionych widmach nie widać linii charakterystycznych dla par jonów kobaltu. W kierunku równoległym do pola magnetycznego widmo jest anizotropowe, zawiera pojedynczą linię oraz grupę ośmiu linii struktury nadsubtelnej. Struktura nadsubtelna jest lepiej widoczna dla kryształu P2, o mniejszej koncentracji jonów kobaltu. Nie widać linii pochodzących od innej domieszki niż Co2+. Potwierdza się więc wniosek wynikający z badań dodatkowej absorpcji po naświetlaniu i wygrzewaniu, że w krysztale SLGO:Co po wzroście mamy do czynienia tylko z jonami Co2+. Ponadto, obecność grupy ośmiu linii struktury nadsubtelnej sugeruje, że Co2+ podstawia się w krysztale SLGO w położenia oktaedryczne.
a) b)
Rys. 8. Widmo EPR monokryształów P3, pole magnetyczne równoległe do osi c (a) i prostopadłe (b) przed (cienka linia) i po (gruba linia) naświetleniu kwantami gamma dawką 105 Gy
Widać, że mimo niewielkich zmian absorpcji (0.5 cm-1 – patrz rysunek 4b), zmiany w intensywności widma (spadek intensywności) są zauważalne i potwierdzają zmianę ilości centrów Co2+.
4. Badania widm RBS
Badania widm RBS przeprowadzono dla wszystkich czterech próbek naświetlając je również elektronami dawką 1017 cm-2. Rejestrowano widma rozpraszania cząstek a (He2+) o energii 1700 keV, prądzie I<8 nA w temperaturze 293K. Kąt położenia detektora Q=170o, ładunek Q=20mC. Otrzymano widma RBS typu „random” (dla dezorientacji próbek –8o<b<8o oraz widma typu „aligned” dla próbek zorientowanych. Wyniki pomiarów tych widm dla czterech badanych próbek (koncentracje: 0.15at.%, 0.3at.%, 2at.% i 3at.%) pokazuje rysunek 9.
Jak widać z rysunku 9, w kanałach kryształu występują głównie jony La (kanał 870), Sr (kanał 813) oraz Ga (kanał 775). Nie widać innych jonów, w tym szczególnie kobaltu. Nie widać go ani w widmach typu „aligned”, ani „random”. Wzrost koncentracji jonów kobaltu prowadzi do wzrostu koncentracji jonów Sr, La i Ga w położeniach międzywęzłowych, przy czym największy przyrost intensywności (zliczeń) obserwowany jest dla jonów La.
Próbki
kryształów SLGO:Co naświetlone elektronami wykazywały zwiększoną oporność
(świadczy to o zwiększeniu szerokości przerwy zabronionej) i w związku z
uwalniającym się przy pomiarze ładunkiem ich widma RBS nie były miarodajne.
Pomiary widm RBS należałoby w tym przypadku wykonać pokrywając wcześniej
powierzchnię próbki warstwą grafitu.
Rys. 9. Widma RBS typu „random” i „aligned”
monokryształów SLGO domieszkowanych kobaltem
5 . Dyskusja i wnioski
Pomiary zmiany absorpcji po naświetleniu kwantami gamma dawkami 8.1*104 Gy kryształu P2 oraz 105 Gy kryształu P3 (próbka SLGCO3) wykazują wyraźny spadek absorpcji w obszarze widma gdzie zazwyczaj obserwuje się przejścia w jonach kobaltu 2+. Kryształ, który po wzroście był ciemno-niebieski, rozjaśnia się i przyjmuje barwę błękitną. Podobny spadek absorpcji, obserwowany po kolejnym wygrzaniu kryształu P3 w atmosferze powietrza sugeruje, że za zmiany te odpowiada mechanizm jonizacji. Kryształ rozjaśnia się jeszcze bardziej. Ten sam charakter zmian obserwuje się po wygrzaniu tego kryształu w tlenie. Kryształ przyjmuje ostatecznie barwę błękitu morskiego. Podobny efekt obserwuje się dla kryształu P3 (próbka SLGCO1) po naświetleniu go protonami i następnie wygrzaniu w tlenie. Relacje amplitud intensywności linii absorpcji pozostają po wszystkich tych procesach niezmienione, co świadczy o tym, że przemianie podlega domieszka kobaltu o tej samej walencyjności. Ponieważ ten sam charakter zmian obserwujemy podczas wygrzewania w atmosferze utleniającej należy przypuszczać, że jonami występującymi w krysztale po wzroście są jony Co2+ i że procesy naświetlania i wygrzewania przeprowadzają je częściowo w jony Co3+. Zaobserwowane dodatnie pasmo dodatkowej absorpcji z maksimum dla ok. 1200 nm wydaje się być pasmem charakterystycznym dla przejść jonów Co3+. Obserwowana zmiana intensywności linii absorpcji o około 50% pozwala przypuszczać, że jony kobaltu o walencyjności 3 powstają w krysztale P3 (po ostatnim procesie wygrzania) w ilości ok. 1mol.%.
Wnioski te potwierdzają badania EPR. W widmie EPR badanych kryształów nie stwierdzono występowania innych linii, pochodzących od innych stanów walencyjnych jonów kobaltu. Ponadto intensywność linii Co2+ maleje po naświetleniu kwantami gamma. W związku z charakterystyczną postacią linii struktury nadsubtelnej widm EPR (grupa ośmiu linii) należy sądzić, że jony Co2+ podstawiają się w krysztale SLGO w położenia o symetrii oktaedrycznej (Sr2+). Podobne widmo EPR obserwowano w pracy [14], gdzie analizowano położenie w sieci SrLaAlO4 również jonów Co2+.
Brak emisji jonów Co2+ w obszarze widzialnym należy wiązać po pierwsze ze zjawiskiem silnej reabsorpcji w obszarze potencjalnej emisji oraz po drugie, z możliwymi bezpromienistym zanikiem emisji.
Brak emisji jonów Co3+ należy przypisać tym samym zjawiskom. Ponadto wydaje się, że otrzymanie w krysztale SLGO jonów tylko Co3+ (bez Co2+) nie jest możliwe, a zwiększenie stężenia jonów Co3+ będzie możliwe dopiero po kodomieszkowaniu tego kryształu jonami o większej walencyjności, np. V5+. Badania takie przeprowadzono, uzyskując monokryształ SLGO:Co, V (3mol.%, 2mol.%) z wanadem w położeniach Ga.
Widma RBS wyraźnie wskazują, że kobalt podstawia się w położenia węzłowe (nie jest widoczny w międzywęźlach), przy czym bardziej prawdopodobne są podstawienia w miejsce Sr niż Ga. Z obecności tak dużej liczby jonów La, Sr i Ga w położeniach międzywęzłowych należy wnioskować, że kryształ SLGO:Co jest silnie zdefektowany (wykazuje odchylenie od stechiometrii) i to tym silniej im większa jest koncentracja kobaltu.
Należy przypuszczać, że znaczne poprawienie jakości kryształów możliwe będzie po uwzględnieniu w składzie wyjściowym do krystalizacji stwierdzonego w tej pracy faktu, że jony kobaltu najprawdopodobniej podstawiają stront a nie gal. Prowadzi to bowiem do korekty optymalnego składu wyjściowego.
Podziękowania
Autorzy dziękują dr. Teresie Wrońskiej z ICHTJ Warszawa za dokonanie naświetlań kwantami gamma oraz dr Jolancie Wojtkowskiej z IPJ Świerk, za naświetlanie protonami
[1] M. Berkowski, M. Borowiec, K. Pataj, W. Piekarczyk, W. Wardzyński, “Absorption and birefrigence of BaLaGa3O7 single crystals”, Physica B 123, (1984), 231,
[2] A.A. Kaminskii, E.L. Belokoneva, B.V. Mill, S.E. Sarkisov, K. Kurbanov, “Crystal structure, absorption, luminescence properties, and stimulated emission of Ga Gehlenite”, Phys. Stat. Sol. (a) 97 (1986) 279
[
[3] W.
Ryba_Romanowski, S. Gołąb, G. Dominiak-Dzik, M. Berkowski, “Efect of
substitution of barium by strontium on optical properties of neodymium doped
XLaGa3O7 (X=Ba,Sr)”, Materials science and Engineering,
B 15, (1992), 217,
[4] I. Pracka,
W. Giersz, M. Świrkowicz,
A. Pajączkowska, S. M.
Kaczmarek, Z. Mierczyk, K. Kopczyński, "The Czochralski growth of
SrLaGa3O7:Nd single crystals
and their optical and lasing properties", Materials
Science and Engineering, B26, 1994, pp. 201-206
[5] S. M. Kaczmarek, Z. Mierczyk, K. Kopczyński, Z. Frukacz, I. Pracka,
T. Łukasiewicz, "Pr Doped YAG and SLGO Laser Rods",
Proc.
SPIE,
2772, pp. 139-142, Laser
Optics '95, Petersburg, 1995
[
[6] S.M. Kaczmarek, M.
Berkowski, R. Jabłoński, “Recharging processes of chromium ions in Cr:
SrGdGa3O7 and Cr: SrLaGa3O7 single
crystals”, Cryst. res. Technol.
34, (1999), 1023,
[7
[7] S.A. Payne, L.L. Chase, G.D. Wilke, J. Luminescence 44 (1989) 167
[8
[8] S. Kuck, K.
Peterman, U. Pohlmann, G. Huber, J. Luminescence 68 (1996) 1
[9
[9] J.P. Meyn, T.
Danger, K. Peterman, G. Huber, J. Luminescence 55 (1993) 55
[1
[10] P.J. Deren, W.
Stręk, U. Oetliker, H.U. Gudel, Phys. Stat. Sol. (b) 182 (1994) 241
[1
[11] D. Gourier, L.
Colle, A.M. Lejus, D. Vivien, R. Moncorge, J. Appl. Phys. 63 (1988) 1144
[1
[12] J.E. Ralph, M.G. Townsend, J. Chem. Phys., 48 (1968) 149
[1
[13] S. M. Kaczmarek,
R. Jabłoński, I. Pracka, G. Boulon, T. Łukasiewicz, Z. Moroz and S. Warchoł,
„Radiation Defects in SrLaGa3O7 Crystals Doped With
Rare-Earth Elements”, Nucl. Instr. and
Meth. B, B142, 1998, 515-522
[1 [14] P. Aleshkevych, M. Berkowski, W. Ryba-Romanowski, H. Szymczak, „ESR and Optical Spectra of Cobalt in SrLaAlO4”, Phys. Stat. Solidi (b), 218 (2000) 521